Licht geboren uit het donker
breek door
woon in ons
Immanuel
Geboorte in de stal, Mariotto Albertinelli, 1503
Zo tegen het einde van het jaar word ik altijd een beetje melancholisch. Misschien ligt dat aan tekort aan zonlicht, daar kan ik nu eenmaal niet zo goed tegen. Maar misschien heeft het ook te maken met het gedrag dat iedereen vertoont zo rond Kerstmis. Mensen denken ineens na over liefde en vrede, warmte en gezelligheid zijn belangrijke woorden. Het lijkt alsof iedereen een soort kerstpakket in zichzelf openmaakt. Een doos vol met traditie, verlangen, waarden en dromen. Binnenkort zal ik ook mijn kerstdoos openmaken en ik weet nu al een woord dat ik zeker tegen zal komen: Vrede.
De link met het oude kerstverhaal is niet moeilijk te vinden. De engelen in het veld rond Bethlehem zongen de herders toe: "Vrede op aarde". En laten we (levend in een periode van wereldwijde coronaproblematiek) vooral niet vergeten dat deze hemelse woorden van hoop weerklonken in een wereld waarin waarschijnlijk minstens zo veel oorlogen, gevaren en epidemieën bestonden als vandaag de dag!
Vrede is een centraal woord in de kersttijd. Die vrede waarover de engelen zongen kwam de wereld binnen in de vorm van een weerloos kind in een armoedige stal. 'Vredevorst' -een naam die juist met kerstmis vaak gebruikt wordt voor Jezus- is één van de titels van de Messias van de joden, zo lezen we in Jesaja (hfst 9,5): hij zou de ultieme vrede brengen en in volmaakte vrede regeren.
Maar ach, vrede in de wereld, vrede in ons zelf... komen we daar ooit mee klaar? Hoe kunnen we vredestichters zijn als van binnen voortdurend onvrede borrelt? Zelfs op het diepste zielsniveau worstelen we daar meestal levenslang mee.
"Zalig de vredestichters", zei Jezus in de Bergrede... Vredestichters - de wereld heeft ze zó hard nodig - ze zijn hun gewicht in goud waard. En áls wij (iets van) die vrede gevonden hebben, dan is het aan ons om anderen er mee te besmetten. Want niet alleen corona of angst, maar ook ‘vrede is besmettelijk’ (citaat van Dietrich Bonhoeffer).
Trouwens, die besmettelijkheid geldt ook voor: rust, kalmte, goedheid en vriendelijkheid -ze roepen het 'betere ik' in ons mensen naar boven. Een aanstekelijke lach, humor, een compliment, een troostend woord... En gelukkig: al die zaken vallen niet binnen de coronabeperkingen. Laten we hier dus niet zuinig mee zijn, zeker in de komende feestdagen.
Ik ben blij met dat woord ‘Vrede’ in mijn innerlijk kerstpakket. Want Kerstmis betekent voor mij nog steeds een feest van hoop en licht. En dan niet de tsunami van vrede en de warmte van alle kerstaanbiedingen, maar juist de vrede in onszelf, wanneer we beseffen dat de mens nooit en te nimmer de baas is over het leven. Alle teugels in handen kan hebben, controle uitoefenen… - het zijn loze kreten, want in het universum is de mens maar een piepklein stipje, dat uitgeroeid kan worden door een op hol geslagen virus, veroorzaakt door de arrogantie van diezelfde mens.
De naweeën van het afgelopen corona-jaar zullen heftig zijn en nog lang nadreunen. Maar ik hoop dat deze dagen van hoop en licht aan ieder –ondanks de onzekere tijden waarin we ons bevinden- toch vrede en welbehagen zullen brengen.
Een Zalig Kerstfeest voor u allen!
Wil van den Broek
